Haydi köyümüze geri dönelim..

Altındağ Belediyesi, 100 yıl öncesinin köy hayatını “Altınköy” projesiyle Ankaralıların ayağına getirdi. 1920’lerde, 30’larda, 40’larda Anadolu’nun bir köyünde ne varsa, bu köyde de hepsi var. Hatta daha fazlası var.

Altınköy’ün kapısı , camisi, çamaşırhanesi, okulu, bakkalı, köy evleri, yel ve su değirmeni, asma köprüsü, köy kahvesi köyün içindeki yerini aldı. Bu köyde koyunlar, keçiler, kuzular, inekler, öküzler, atlar, ceylanlar, geyikler eşekler, köpekler, kediler, kuşlar, arılar, horozlar, tavuklar, kazlar, hindiler, tavşanlar var. Bu köyde buğday tarlası, meyve ağaçları, ahırlar, kümesler, at ve öküz arabası da var. Bu köyde süt, yoğurt, yumurta, un, ekmek, sebze ve meyve de var. Bu köyde nalbant, kalaycı, dokumacı, demirci, değirmenci, köy bekçisi, köy muhtarı, kahveci, bakkal, seyis, çoban da var. Bu köyde 100 yıl öncesine ait eşyalar var. Tırmık, anadut, dirğen, dibek, soku, tokaç, havan, el değirmeni, hereni, kuşhane, iği, çotra, sarım tarağı, futun, kulklı sandık, keşkek tokmağı, sıyırığı da var. Kısacası geçmişte bir Anadolu Köyü’nde ne varsa hepsi  Altınköy’de var.

Bu köyde gün doğumu ile gün batımının da ayrı bir güzelliği var…

500 dönümü geçen bir arazi üzerine kurulu Altınköy, sizi şehrin göbeğinde ama şehirden uzakta bir köye davet ediyor.